WYWÓD PRZODKÓW PIOTRA STRYKOWSKIEGO

ZAPISANY W SYSTEMIE AHNENTAFEL

 

Pokolenie pierwsze

 

1. Piotr Strykowski urodził się 2 września 1970 r. w Głogowie, Polska. Został ochrzczony 20 września 1970 r. w Nowej Soli, woj. zielonogórskie, Polska. Święcenia kapłańskie przyjął 24 maja 2002 r. w Krakowie, Polska.

 

Nazwisko Strykowski wywodzi się od nazwy Stryków. Jest to nazwisko polskie typu przymiotnikowego, odnoszące się do cech topograficznych, a więc nazwy miejscowej pochodzącej od nazwy imionowej, a więc Stryka. Miano to mogło być imieniem, ale i mogło odnosić się do „stryka (stryjka)”. Tak niegdyś nazwano miejsce zasiedlania (zaścianek) w którym osiedli protoplasci Strykowskich. Stanowiło ono wówczas własność Stryka lub jakiegoś stryka (stryjka) pozostającego w związku rodzinnym z pozostałymi rodowcami. [opracowanie etymologiczne mgr Andrzej Zygmunt Rola Stężycki]

 

Według Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych, wydanego przez Kazimierza Rymuta  (t. 9, Kraków 1994, s. 115) w 1990 r. było w Polsce 698 osób noszących to nazwisko, najwięcej (284) w dawnym województwie poznańskim.

 

Pokolenie drugie

 

2. Franciszek Strykowski urodził się[1] 22 listopada 1928 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Brody, woj. tarnopolskie, Polska.          Ożenił się[2] 14 listopada 1959 r. z Agnieszką Jankowską w Nowej Soli, woj. zielonogórskie, Polska. Mieli dwoje dzieci.

Franciszek w roku 1935 rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Rudzie Brodzkiej, ukończył dwie klasy tej szkoły. Później uczył się na szewca u majstra ale przerwała tą naukę II wojna światowa. W czasie wojny pracował przy piłowaniu drzewa w majątku w Rudzie Brodzkiej przejętym w tym czasie przez Niemców.

Mieszkał wraz z rodzicami – ojciec jego zmarł w 1935 r. -  w tej miejscowości do 1944 r., kiedy to na wioskę napadła banda UPA paląc wiele zabudowań i mordując niektórych jej mieszkańców. Dom Franciszka został spalony i on wraz z matką musieli uciekać do Brodów, a stamtąd wyjechali na tzw. Ziemie Odzyskane. W roku 1946 przyjechali do Polski i zamieszkali w miejscowości Komorówko, pow. Wolsztyn, gdzie pracowali na gospodarstwie rolnym.

W roku 1949 Franciszek rozpoczął służbę wojskową- służył w Ełku oraz Kowarach, a po jej ukończeniu w 1952 r. wrócił do Komorówka i jeszcze przez rok tam przebywał. W 1954 roku przyjechał do Nowej Soli i rozpoczął pracę w Rejonowym Urzędzie Telekomunikacji. Pracował tam do 1969 r., w którym przeniósł się do Dolnośląskich Zakładów Metalurgicznych „Dozamet” w Nowej Soli. Tutaj przepracował dwadzieścia jeden lat i w roku 1990 zakończył pracę przechodząc na emeryturę.

Przez  prawie czterdzieści lat pracował na ogródku działkowym, który pozwalał mu znaleźć zajęcie także na emeryturze. W ostatnich trzech latach życia miał coraz bardziej słabe serce, co stało się przyczyną jego śmierci. Zmarł[3] 12 kwietnia 2011 r. w szpitalu w Nowej Soli. Został pochowany na starym cmentarzu 14 kwietnia 2011 r. Żył 83 lata.

 

3. Agnieszka Jankowska urodziła się[4] 18 grudnia 1931 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Polska. Została ochrzczona[5] 26 grudnia 1931 r. w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Polska.

Uczęszczała do szkoły powszechnej w Kołacinie, gdzie ukończyła dwie klasy. Już jako dziecko musiała pracować w majątku dworskim w Kołacinie.

Po wojnie przyjechała razem z rodzicami na tzw. Ziemie Odzyskane, gdzie objęli gospodarstwo rolne w Zakęciu,  pow. Nowa Sól. Na tym gospodarstwie byli do września 1952 r., następnie po śmierci ojca Stanisława Jankowskiego która nastąpiła 03 czerwca 1952 r., przekazali to gospodarstwo na skarb państwa. Agnieszka wraz z siostrami zamieszkała w Nowej Soli i pracowała w tzw. szczeciniarni (Przedsiębiorstwie Przetwórczym Szczeciny, Włosia i Sierści w Nowej Soli). Pracowała tam od marca 1952 r. do czerwca 1960.

W latach 1972 do 1977 pracowała w Miejskim Zarządzie Budynków Mieszkalnych w Nowej Soli w charakterze sprzątaczki.    W roku 1977 przeszła na rentę chorobową z powodu niezdolności do pracy. Zmarła[6] po długiej i ciężkiej chorobie         30 grudnia 2012 r. w Nowej Soli i jest pochowana obok swojego męża na cmentarzu w Nowej Soli przy ulicy Wandy. Żyła 81 lat

 

Nazwisko Jankowski utworzone przyrostkiem –ski od popularnej nazwy miejscowej typu Jankowo, Janków, Jankowice (zob. „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego”, t. III s. 406-412, t. XV 1 s. 634-635). Nazwisko można uznać także za utworzone przyrostkiem –owski od zdrobnienia Janek, to od Jan, to zaś wywodzi się z języka hebrajskiego i pierwotnie znaczyło ‘Jahwe jest łaskawy’. Nazwę odnotowuje już „Słownik staropolskich nazw osobowych” (t. II s. 421).

             [opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

Jest ono na trzynastym miejscu pod względem popularności w kraju (nosi je około 68 500 osób). Notowane jest już od XIV  wieku

 

Pokolenie trzecie

 

4. Jan Strykowski urodził się[7] 6 października 1878 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Został ochrzczony tego samego dnia w kościele św. Anny w Rudzie Brodzkiej. Zmarł[8] 28 lub 29 października 1935 r. w Rudzie Brodzkiej, powiat Brody, woj. tarnopolskie, Galicja. Został tam pochowany na miejscowym cmentarzu. Ożenił się[9] w 1900 r. z Katarzyną Mamczur w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Mieli dziewięcioro dzieci.Walczył w I Wojnie Światowej w Armii Hallera. Miał stopień wojskowy sierżanta. Był mężczyzną wysokim – mającym ok. 185 cm. wzrostu, czarne włosy i czarnego wąsa[10]. Niestety nie zachowały się żadne jego zdjęcia.

Posiadali własne gospodarstwo około 14 – 16 hektarowe i dom drewniany zrobiony z całych okorowanych bali sosnowych. Oprócz pracy na roli Jan zajmował się także stolarką i ciesielką, których nauczył się od swojego ojca Wojciecha[11] -[12]. Zmarł w wyniku ciężkiej pracy: wożenia drewna z lasu, przez które oberwał się. Przed śmiercią sporządził testament w obecności świadków[13]. Żył 57 lat

 

5. Katarzyna Mamczur urodziła się[14] 21 grudnia 1884 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Zmarła[15] 28 listopada 1971 r. w Komorówku, pow. Wolsztyn, woj. poznańskie, Polska. Została pochowana[16] 30 listopada 1971 r.  o godz. 14.00 w Jabłonnie, pow. Wolsztyn, woj. poznańskie, Polska.

Jej życie było wypełnione pracą i trudem. Była bardzo pobożna i pracowita. Często modliła się na różańcu oraz z książeczki. Przed śmiercią pojechała do Jabłonny do kościoła i wyspowiadała się oraz przyjęła komunię świętą. Później jeszcze posprzątała obejście a w porze obiadu zmarła cicho i bez boleści[17]. Żyła 87 lat

 

Nazwisko Mamczur wywodzi się prawdopodobnie od przezwiska: „Słownik języka polskiego”. Warszawa 1900 – 1927 notuje: „mamczura” – „kobieta przyodziana w łachmany”; pogardliwie „mamka”.                                                                                                 [opracował doc. Jan Zalewski

 

6. Stanisław Jankowski urodził się[18] 4 kwietnia 1898 r. w Mchach, powiat Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Zmarł[19]                3 czerwca 1952 r. w Zielonej Górze, woj. zielonogórskie, Polska. Został pochowany w Zielonej Górze, woj. zielonogórskie, Polska. Ożenił się[20] 9 października 1921 r. z Marianną Grocholską w Chwałkowie Kościelnym, pow. Śrem, woj. poznańskie, Polska. Mieli czworo dzieci.

Mieszkał z rodzicami w Kołacinie. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej w języku niemieckim podczas zaboru pruskiego. Razem ze swoją przyszłą żoną Marianną Grocholską uczęszczali do jednej klasy. Odbywał służbę wojskową jako szeregowy w Kościanie w 135 pułku piechoty. Walczył w Powstaniu Wielkopolskim w 1919 r., brał udział w walkach pod Rawiczem i Kępnem[21]. W trudnych czasach szukał polepszenia losu swojego i rodziny pracując w kopalniach węgla kamiennego na Śląsku gdzie wyjechał 4 lipca 1922 r. – od 18 października 1923 do 1925 roku pracował najpierw w Rybniku, a później w Małej Dąbrówce[22]. W tym czasie Marianna wraz z dziećmi dnia 1 października 1925 r. przeniosła się do Chwałkowa Kościelnego. Od 1 kwietnia 1928 r. zamieszkał wraz z rodziną: żoną Marianną i synem Władysławem w Kołacinie gdzie pracowali na folwarku, aż do 1945 r. i mieszkali w tzw. „czworaku” dworskim. Był robotnikiem rolnym.  Po skończonej II wojnie światowej 18 września 1945 wyprowadził się z Kołacina i przyjechał wraz z żoną na tzw. Ziemie Odzyskane i zamieszkali w wiosce Zakęcie, pow. Nowa Sól. Tam pracowali na własnym gospodarstwie rolnym, co przez całe życie było jego marzeniem. Od 15 sierpnia 1949 roku należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego do Koła w Zakęciu, pow. Nowa Sól[23]. Zmarł w Zielonej Górze, gdzie przebywał w szpitalu. Niestety nie wiadomo gdzie jest jego grób. Żył 54 lata

 

7. Marianna Grocholska urodziła się[24] 7 sierpnia 1898 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Jej rodzice byli robotnikami rolnymi. Mieszkała z nimi na folwarku zwanym Halin, gdzie jej ojciec Michał Grocholski pracował jako robotnik rolny. Ukończyła 4 klasy szkoły powszechnej w języku niemieckim podczas zaboru pruskiego. Od roku 1912 zaczęła pracować na folwarku Halin. Później wraz z dziećmi 1 października 1925 r. przeniosła się do Chwałkowa Kościelnego, a następnie 1 kwietnia 1928 r. zamieszkali w Kołacinie gdzie pracowali na folwarku, aż do 1945 r. i mieszkali w tzw. „czworaku” dworskim. Po skończonej II wojnie światowej przyjechała wraz z mężem na tzw. Ziemie Odzyskane i zamieszkali w wiosce Zakęcie, pow. Nowa Sól. Na tym gospodarstwie była do września 1952 r., kiedy to oddała je na „Skarb Państwa”. Później przebywała przy córce Agnieszce Jankowskiej (Strykowskiej) w Nowej Soli[25] i później w Otyniu. Tam zachorowała na wylew i częściowy paraliż w wyniku których zmarła[26] 28 lutego 1969 r. w Otyniu, pow. Nowa Sól, woj. zielonogórskie, Polska. Została pochowana w Otyniu, pow. Nowa Sól, woj. zielonogórskie, Polska. Żyła 71 lat.

 

Grocholski – nazwisko można wywodzić od rzeczownika grochol, czyli: rodzaj wyki, por. też Grochal: 1. mieszanina różnych gatunków grochu, zanieczyszczająca zboże, 2. prostak, gbur, ordynus, 3. grosz, por. także groch: 1. roślina z rodziny motylkowatych, 2. ziarna grochu, 3. potrawa z grochu, 4. śrut, 5. korale, zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 908. Por. także nazwę miejscową Grochal z byłego powiatu skierniewickiego, Grochol z byłego powiatu bydgoskiego, Grocholice z byłego powiatu tureckiego, piotrkowskiego, opatowskiego i sandomierskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. II, s. 811-812.

             [opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

 

Pokolenie czwarte

 

8. Wojciech Strykowski urodził się[27] w 1840 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Zmarł ok. 1919 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Polska. Został  pochowany w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Ożenił się[28] 15 lutego 1863 r. z Teklą Radomską w Rudzie Brodzkiej, pow.Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Mieli czworo dzieci.

             Według opowiadania Józefa Strykowskiego (ur. 1916), który osobiście nie znał Wojciecha Strykowskiego, a któremu         opowiadała jego matka – Wojciech był cieślą, lub stolarzem. Budował domy dla robotników zatrudnionych w kopalni rudy. Miał dużo   pieniędzy, które straciły wartość i którymi później bawiły się dzieci, min. jego wnuk Józef[29]  Wojciech najprawdopodobniej nie chodził do żadnej szkoły i nie umiał ani pisać, ani czytać, gdyż w aktach ślubu swoich  małoletnich córek podpisał się znakiem krzyża. Żył 79 lat.

 

9. Tekla Radomska urodziła się[30] w 1838 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj.  tarnopolskie, Galicja. Zmarła[31] w 1907 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Została pochowana w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Żyła 69 lat.

 

Radomski – nazwisko utworzono przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Radom, popularne miasto i  wieś w powiecie obornickim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX, s. 392-420. Potencjalną podstawą etymologiczną nazwiska jest także staropolskie imię złożone Radomir. Nazwę osobową  Radomski odnotowano na terenie Polski w 1407 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 332.

[opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

10. Demetriusz Mamczur  urodził się[32] w 1841 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Ożenił się[33] 31 stycznia 1869 r. z Agnieszką Sawicz w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Mieli czworo dzieci. Był wyznania greko – katolickiego. W czasie zawierania ślubu był żołnierzem 12 Cesarsko – królewskiego batalionu Austro – Węgier.

 

11. Agnieszka Sawicz urodziła się[34] w 1841 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Zmarła po 1884 r.

 

12. Ignacy Jankowski urodził się[35] 25 stycznia 1859 r. o godz. 5 rano w Chromcu, pow. Pleszew, woj. poznańskie, Prusy. Został ochrzczony[36] 27 stycznia 1859 r. w kościele w Książu Wielkopolskim, powiat Pleszew, woj. poznańskie, Prusy. Zmarł[37] 2 czerwca 1912 r. o godz. 7.00 w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Został pochowany w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Ożenił się[38] 18 listopada 1883 r. z Marianną Janowicz w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Mieli dwanaścioro dzieci.

Nie uczęszczał do żadnej szkoły, nie umiał pisać i czytać. Jest zapisany w swoim akcie ślubu jako parobek[39]. Mieszkał najpierw ze swoją mamą w Książu a później z żoną i dziećmi w Kołacinie aż do swojej śmierci. Został stratowany przez konie i po długiej chorobie zmarł. Żył 53 lata.

     

13. Marianna Janowicz urodziła się[40] 29 grudnia 1864 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Zmarła 20 marca 1945 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Polska.

Marianna umiała pisać, gdyż w akcie ślubu widnieje jej podpis – nie wiadomo czy chodziła do jakiejś szkoły. Całe swoje życie mieszkała w Kołacinie. Pracowała jako robotnica rolna na folwarku. Zmarła 20 marca 1945 r. w Kołacinie. Żyła 81 lat.

 

14. Michał Grocholski urodził się[41] 31 sierpnia 1875 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Zmarł[42] 15 września 1938 r. w Halinie, powiat Śrem, woj. poznańskie, Polska. Został pochowany[43] 18 września 1938 r. w Chwałkowie Kościelnym, powiat Śrem, woj. poznańskie, Polska. Ożenił się[44] 7 listopada 1897 r. z Katarzyną Szymańską w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Mieli dziewięcioro dzieci.

Mieszkali z żoną i dziećmi najpierw w Kołacinie, a później od około 1912 r. mieszkali i pracowali jako robotnicy rolni na folwarku w Halinie.

Walczył w I Wojnie Światowej. Był wywieziony jako jeniec wojenny na Syberię i stamtąd powrócił z poważną chorobą[45]. Żył 63 lata.

 

15. Katarzyna Szymańska urodziła się[46] 10 listopada 1870 r. w Błażejewie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Zmarła[47] 18 grudnia 1950 r. o godz. 12.30 w Halinie, powiat Śrem, woj. poznańskie, Polska. Została pochowana 22 grudnia 1950 r. w Chwałkowie Kościelnym, powiat Śrem, woj. poznańskie,  Polska.

Mieszkali najpierw w Kołacinie, a później od około 1912 r. pracowali wraz z mężem Michałem Grocholskim jako robotnicy rolni na folwarku w Halinie. Żyła 80 lat.

 

Nazwisko Szymański utworzono przyrostkiem –ski od Szyman, to od imienia pochodzenia hebrajskiego Szymon, oznaczającego pierwotnie 'Bóg wysłuchał'. „Szymon” było także określeniem dozorcy domu (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 703).

             [opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

 

Pokolenie piąte

 

16. Sebastian Strykowski urodził się[48] w 1810 r. w Hucisku Turzańskimj, pow. Brody, woj. tarnopolskie, Galicja. Ożenił się[49] 22 czerwca 1834 r. z Marią Broczkowską w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Mieli czworo dzieci.

Sebastian zmarł[50] 11 listopada 1862 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Został pochowany[51] 13 listopada 1862 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Żył 52 lata

 

17. Maria Broczkowska urodziła się[52] w 1811 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Zmarła 9 kwietnia 1874 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Żyła 63 lata.

 

Nazwisko Broczkowski można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Brock, ta zaś pochodzi Broc(c)o < Brockhard < Burghard, Kauf s. 71, 76, S5 s. 24 lub miejscowej i topograficznej Brock(e). Brock to także przezw. krępego, przysadzistego, krzepkiego człowieka. .Por. także nazwę miejscową Brocz z byłego powiatu wałeckiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I, s. 359.

             [opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

18. Mikołaj Radomski urodził się[53] w 1800 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Ożenił się[54] 3 lutego 1828 r. z Marią Jasionowską  w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Mieli czworo dzieci. Zmarł po 1867 r.

 

19. Maria Jasionowska urodziła się[55] w 1808 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja.

Zmarła po 1847 r. a przed 1863 r., gdyż wtedy zapisana jest jako nieżyjąca w akcie ślubu swojej córki Tekli Radomskiej[56]. (ok. 55 lat)

 

20. Teodor Mamczur . Ożenił się z Anastazją Kmieć. Mieli czworo dzieci.

Zmarł po 1869 r., gdyż wtedy jako żyjący jest zapisany w akcie ślubu swojego syna Demetriusza Mamczura[57].

 

21. Anastazja Kmieć

Zmarła po 1869 r., gdyż wtedy jako żyjąca jest zapisana w akcie ślubu swojego syna Demetriusza Mamczura[58].

 

Nazwisko Kmieć pochodzi od nazwy osobowej Kmieć, ta od rzeczownika kmieć, czyli:  1. chłop poddany siedzący na gruncie pańskim, 2. rolnik, włościanin, wieśniak, chłop, 3. najstarszy w rodzinie, starzec, starosta, 4. włościanin bogaty mający swoje gospodarstwo i rolę, 5. mąż, chłop (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 377). Nazwę osobową Kmieć odnotowano na terenie Polski już w 1413 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 414).

             [opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

22. Laurenty Sawicz urodził się[59] w 1806 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Ożenił się[60] 17 listopada 1833 r. z Marianną Gregorczuk w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja. Mieli dwoje dzieci.

Zmarł po 1869 r., gdyż wtedy jako żyjący jest zapisany w akcie ślubu swojej córki Agnieszki Sawicz[61]. (ok. 63 lata)

 

23. Marianna Gregorczuk urodziła się[62] w 1813 r. w Rudzie Brodzkiej, pow. Radziechów, woj. tarnopolskie, Galicja.

Zmarła przed 1869 r., gdyż wtedy jako zmarła jest zapisana w akcie ślubu swojej córki Agnieszki Sawicz[63]. (ok. 56 lat)

 

24.  Apolonia (Paulina) Jankowska urodziła się 2 lutego 1833 r. w Chromcu, pow. Pleszew, woj. poznańskie, Prusy.

      Używała dwóch imion Apolonia (imię chrzestne) i Paulina (nie wiem dlaczego?) i w dokumentach jest raz zapisywana jako Apolonia, a raz jako Paulina. Była panną z dzieckiem – 25 stycznia 1859 roku urodziła syna Ignacego. Mieszkała w Chromcu, Ługach i pod koniec życia w Książu wraz z synem Ignacym. Tam zmarła 3 września 1887 r.  Była służącą, bo jako taka jest wpisana w akcie ślubu jej syna Ignacego. Żyła 54 lata.

           

26. Jan Janowicz urodził się 21 czerwca 1823 r. w Zaworach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Ożenił się[64] w Mchach 10 listopada 1850 r. z Marianną Roszykowną ur. 1827 r. Mieli troje dzieci. Po śmierci Marianny Roszykowny ożenił się[65] 6 marca 1859 r. z Marianną Mosiniak, w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Mieli siedmioro dzieci.

W jego akcie ślubu z Marianną Mosiniak z 1859 r. zapisany jako komornik, a w akcie ślubu swojej córki Marianny Janowicz z 1883 r. zapisany jako robotnik rolny[66]. Mieszkał przed ślubem z Marianną Mosiniak oraz wraz z nią i dziećmi w Kołacinie. Zmarł[67] 4 listopada 1885 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Został pochowany 8 listopada 1885 r. w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Żył 62 lata

 

27. Marianna Mosiniak urodziła się[68] w 1835 r. w Kołacinie. Mieszkała w Kołacinie. Zmarła[69] 10 maja 1917 r. o godz. 9.00 w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Została pochowana w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Żyła 82 lata.

 

28. Franciszek Grocholski urodził się[70] 4 listopada 1845 r. w Brześnicy. Będąc kawalerem pracował jako parobek w następujących miejscowościach: 1865 r. w Pełczynie, 1868 r. w Borgowie, w 1870 r. w Chrząstowie, w 1871 r. w Borgowie oraz w Dalewie. Mieszkał wraz z rodzicami w Ostrowie k. Śremu. Ożenił się[71] 10 listopada 1872 r. w Mchach z Marianną Spychała córką Ambrożego Spychały i Marianny Urbaniak zamieszkałą w Kołacinie. Mieli ośmioro dzieci. Mieszkali w Kołacinie. Według świadectwa s. Marii Grocholskiej (ur. 1904 r.), która pamiętała jego ostatnie lata mniej więcej od 1911 r. -  był : „Dobry, cichy, słabo widział i nie mógł już pracować, ale często się modlił półgłosem odmawiając Zdrowaś Maryjo”[72]. Pod koniec życia stracił wzrok. Franciszek i Marianna mieszkali w starszym wieku u swojej córki Józefy Jankowskiej zd. Grocholskiej, żony Walentego Jankowskiego w Kołacinie w czworaku dworskim[73]. Zmarł[74] 13 sierpnia 1929 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Polska. Został pochowany[75] 15 sierpnia 1929 r. w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Polska. Żył 84 lata.

     

29. Marianna Spychała urodziła się[76] 21 stycznia 1851 r. w Trzecianowie, powiat Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Zmarła[77] 22 listopada 1915 r. o godz. 23.00 w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Została pochowana w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy.

Według świadectwa s. Marii Grocholskiej (ur. 1904 r.), była energiczna i pracowita[78]. Zmarła na nowotwór. Żyła 64 lata.

 

30. Augustyn Szymański. urodził się 24 sierpnia 1842 r. w Błażejewie. 26 stycznia 1868 r. w Dolsku wziął ślub z Elżbietą Stankowską. Mieli sześcioro dzieci.  Przez kilka lat mieszkali w Błażejewie, powiat Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Gdy zamieszkali w Kołacinie Augustyn był stróżem (custos silva) lasu dworskiego w majątku Kołacin. Zmarł prawdopodobnie ok. 1898 r. w Kołacinie? (ok. 56 lat)

 

31. Elżbieta Stankowska urodziła się[79] 19 października 1845 r. w Mechlinie, powiat Śrem, województwo poznańskie, Prusy. Zmarła[80] 4 listopada 1931 r. w Halinie, powiat Śrem, woj. poznańskie, Polska. Została pochowana w Chwałkowie Kościelnym, powiat Śrem, woj. poznańskie, Polska.

Przez kilka lat mieszkali w Błażejewie, powiat Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Gdy zamieszkali w Kołacinie Augustyn był stróżem (custos silva) lasu dworskiego w majątku Kołacin. Elżbieta Szymańska w latach 1898 mieszkała we Włościejewkach nr. 2. Prawdopodobnie było to po śmierci Augustyna. Później zamieszkała przy swojej córce Katarzynie Grocholskiej zd. Szymańskiej w Halinie, gdzie przebywała do śmierci. Żyła 86 lat.

 

Nazwisko Stankowski można wywodzić od formy Stanek, tę zaś od imienia Stanisław, lub Stanimir. Można doszukiwać się też związków genezy nazwiska z rzeczownikiem stanek. Słownik warszawski (1915 r., t. VI, s. 390) głosi, iż było to: 1. mieszkanie, 2. kwatera, namiot, przybytek („w obozie krzyżackim, a w stankach ich nalezione były rozmaite rzeczy”). Potencjalną podstawę stanowi także nazwa miejscowa Stanki (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, Kraków 2001, s. 475). Por. też nazwy miejscowe: Stanie – dobra w b. powiecie rossieńskim, gm. Kołtyniany i Staniec (albo Stanice, też Stanitz) – dobra i wieś w powiecie rybnickim, par. kat. Ruda (Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI, s. 183). Por. także Stanek – uroczysko w powiecie białostockim, gm. Gródek (dz. cyt., s. 181). Por. też stańczyć się = stańcować się (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 393).

          [opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

Pokolenie szóste

 

32. Kazimierz Strykowski. Ożenił się z Ewą Rzeczkowską. Mieli dziewięcioro dzieci. Mieszkali w Hucisku Turzańskim i później od 1834 r. w Rudzie Brodzkiej.

Znany jest tylko z aktu urodzenia swojej córki Anny i ślubu syna Sebastiana Strykowskiego z Marią Broczkowską. Zmarł po 1834 r., gdyż wtedy jako żyjący jest zapisany w akcie ślubu swojego syna Sebastiana Strykowskiego.

 

33. Ewa Rzeczkowska

Zmarła po 1834 r., gdyż wtedy jako żyjąca jest zapisana w akcie ślubu swojego syna Sebastiana Strykowskiego.

 

34. Grzegorz Broczkowski. Ożenił się z Franciszką Pindyk.

Urodził się w roku 1780 w Rudzie Brodzkiej. 7 lutego 1806 r.[81] zawarł związek małżeński z Franciszką Pindyk. Zmarł po 1834 r., gdyż wtedy jako żyjący jest zapisany w akcie ślubu swojej córki Marii Broczkowskiej.

 

35. Franciszka Pindyk.

Urodziła się w roku 1778 w Rudzie Brodzkiej. Zmarła po 1834 r., gdyż wtedy jako żyjąca jest zapisana w akcie ślubu swojej córki Marii Broczkowskiej.

 

36. Jakub Radomski[82].

Zmarł po 1828 r., gdyż wtedy jako żyjący jest zapisany w akcie ślubu swojego syna Mikołaja Radomskiego[83].

 

38. Stanisław Jasionowski[84]. Ożenił się z Wiktorią.

Zmarł po 1828 r., gdyż wtedy jako żyjący jest zapisany w akcie ślubu swojej córki Marii Jasionowskiej[85].

 

39. Wiktoria[86].

Zmarła po 1828 r., gdyż wtedy jako żyjąca jest zapisany w akcie ślubu swojej córki Marii Jasionowskiej[87].

 

40. Jan Mamczur. Ożenił się z Marią.

Zmarł przed 1843 r., gdyż w akcie ślubu swojego syna Teodora Mamczura jest zapisany jako zmarły.

 

41. Maria

Zmarła po 1843 r., gdyż wtedy jako żyjąca jest zapisana w akcie ślubu swojego syna Teodora Mamczura

 

42. Tymoteusz (Tomasz) Kmieć. Urodził się ok. 1790 r.

 

44. Franciszek Sawicz[88]. Ożenił się z Zofią.

Zmarł po 1833 r., gdyż wtedy jako żyjący jest zapisany w akcie ślubu swojego syna Laurentego Sawicza[89].

 

45. Zofia[90].

Zmarła po 1833 r., gdyż wtedy jako żyjąca jest zapisana w akcie ślubu swojego syna Laurentego Sawicza[91].

 

46. Michał Gregorczuk[92]. Ożenił się z Anną.

Zmarł po 1833 r., gdyż wtedy jako żyjący jest zapisany w akcie ślubu swojej córki Marianny Gregorczuk[93].

 

47. Anna[94].

Zmarła po 1833 r., gdyż wtedy jako żyjąca jest zapisana w akcie ślubu swojej córki Marianny Gregorczuk[95].

 

50. Antoni Jankowski urodził się ok. roku 1805 w Chromcu, pow. Pleszew, woj. poznańskie, Prusy. Ok. roku 1832 pojął za żonę Salomee Menzel. Był  robotnikiem rolnym lub wyrobnikiem. Mieszkał z żoną Salomeą w Chromcu i w Panience. Mieli siedmioro dzieci.

     

51. Salomea Menzel urodziła się w Bninie ?

 

52. Maciej Janowicz urodził się[96] w 1776 r. w Zaworach?, pow. Śrem, woj. poznańskie, Polska.    Ok. 1818 r. ożenił się z Józefą Grześkowiak. Mieli czworo dzieci. Po śmierci Józefy w 1837 r. ożenił się z Marianną Matuszak z którą miał córkę Emilię ur. 24 listopada 1838 r. i syna Michała ur. 30 sierpnia 1846 r. Pracował na folwarku dworskim w Zaworach?, był cubiculariusem czyli przełożonym sług dworskich. Mieszkał na komornym. Zmarł[97] 18 kwietnia 1849 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Żył 73 lata.

 

53. Józefa Grześkowiak. Zmarła ok. 1836 r. Była służącą, bo jako taka jest zapisana w akcie chrztu swojego syna Jana

 

54. Michał Mosiniak urodził się[98] w 25 września 1802 r. w Chwałkowie Kościelnym, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. 9 listopada 1828 r.[99] w Chwałkowie Kościelnym ożenił się z Marianną Janiszewską. Michał pracował na folwarku dworskim w Kołacinie. Mieszkali na komornym. Mieli pięcioro dzieci. Zmarł[100] 29 lutego 1844 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Żył 42 lata.

 

55. Marianna Janiszewska urodziła się[101] w 1804 r. w Krobii. Po śmierci Michała 16 czerwca 1844 r.,[102] ze względu na małe dzieci, wyszła za mąż za Filipa Szczepanika, służącego ur. 1820 r. w Kołacinie. Mieszkali w Książku, parafia Książ Wielkopolski. Zmarła 3 maja 1877 r. w Książku jako Marianna Szczepanik. Żyła 73 lata.

 

Nazwisko Janiszewski pochodzi od Janisz, formy pochodnej od imienia Jan, to zaś wywodzi się z języka hebrajskiego i pierwotnie znaczyło ‘Jahwe jest łaskawy’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 330).  Można je też wywodzić od nazwy miejscowej Janisze (były powiat garwoliński), Janiszew (były powiat kolski, krobski), Janiszewice (były powiat sieradzki), Janiszewo (były powiat kutnowski, włocławski, rypiński, bukowski, kwidzyński, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, s. 403-404.

[opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

56. Wawrzyn Grocholski urodził się w 1819 r. w miejscowości należącej do parafii Kunowo? Z zawodu był stolarzem. 15 lutego 1843 r.[103] w Dolsku wziął ślub z Anną Landzianowską. Mieszkali w Brześnicy i późnej w latach 1852-55 w Ziomku. Mieli trzech synów i córkę. Wawrzyn zmarł 31 marca 1855 r. w Ziomku. Żył 36 lat.

 

57. Anna Landzianowska urodziła się w 1827 r. w Ostrowie? Mieszkała razem z mężem Wawrzyńcem w Brześnicy. Później w 1852 r. przenieśli się do Ziomka. Zmarła po 1855 r.

 

58. Ambroży Spychała urodził się[104] 3 grudnia 1811 r. w Staniewie należącym do parafii Koźmin Wlkp., pow. Krotoszyn, woj. poznańskie, Prusy. Ożenił się[105] z Marianną Urbaniak 24 listopada 1839 r. w Koźminie Wlkp., pow. Krotoszyn, woj. poznańskie, Prusy. Mieli czworo dzieci. Mieszkali najpierw w Koźminie, później do co najmniej 1856 r. w Staniewie, następnie przenieśli się do Kołacina. Zmarł[106] 31 października 1880 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Żył 69 lat.

 

59. Marianna Urbaniak urodziła się[107] 24 stycznia 1813 r. w Orlej, pow. Krotoszyn, woj. poznańskie, Prusy. Zmarła[108] 1 lutego 1892 r. w Kołacinie, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Została pochowana[109] 4 lutego 1892 r. w Mchach, pow. Śrem, woj. poznańskie, Prusy. Żyła 79 lat.

 

Nazwisko Urbaniak pochodzi od imienia Urban, notowanego w Polsce od XIII wieku i utworzonego od łacińskiego urbanus ‘miejski, mieszkaniec miasta’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 640. Urban to także: 1. mieszczanin, 2. pozór, fałsz, na urbanie = pod pozorem, pod fałszywym nazwiskiem, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 346. Por. także nazwę miejscową Urban z byłego powiatu odolanowskiego i sieradzkiego, Urbanie z byłego powiatu obornickiego, Urbany z byłego powiatu nowoaleksandrowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s.

[opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

 

60. Stanisław Szymański urodził się w 1808 r. Ożenił się z Jadwigą Adamczyk 23 października 1836 r. [110]w Dolsku. Mieli sześcioro dzieci. Mieszkali w Błażejewie. Stanisław był służącym. Zmarł[111] 9 maja 1870 r. w Błażejewie. Żył 62 lata.

 

61. Jadwiga Adamczyk urodziła się w 1813 r. Zmarła 5 lutego 1890 r. w Błażejewie. Żyła 77 lat.

 

Nazwisko Adamczyk pochodzi od imienia Adam > Adam-cz-yk. Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych t. I s. 8 odnotowuje 49599 osób o takim nazwisku, ponadto wymienia sześciu Adamczyków vel Adamek, jednego Adamczyka-Vel-Adamek i jednego Adamczyka vel Wąsik.

[opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

62. Urban Stankowski[112] urodził się w 1807 r.  Był wyrobnikiem. 26 maja 1833 r.[113] w Dolsku zawarł ślub z Marianną Cierniak. Mieli sześcioro dzieci. Mieszkali najpierw w Mechlinie a później od 1849 r. w Błażejewie. Zmarł[114] 5 grudnia 1875 r. w Błażejewie. Żył 68 lat.

 

63. Marianna Cierniak[115] urodziła się w 1815 r. w Brześnicy? Zmarła[116] 21 marca 1869 r. w Błażejewie. Żyła 54 lata.

 

Pokolenie siódme

 

108. Jakub Mosiniak (zwany Marciniak alias Mosiniak) urodził się ok. 1770 r. Około 1800 r.      zawarł  w  Chwałkowie Kościelnym ślub z Kunegundą Kąkolewicz. Mieszkali w Chwałkowie Kościelnym, gdzie Jakub był „posiedzicielem gospodarstwa ręczniaczego” czyli nie posiadał zwierząt pociągowych i odrabiał pańszczyznę ręcznie. Mieli siedmioro dzieci. Jakub zmarł[117] 14 kwietnia 1829 r. w Chwałkowie Kościelnym. (ok. 59 lat)

 

Nazwisko Marciniak – por. także marcin: 1 człowiek nieokrzesany, gamoń, nieruchawy, słup, pień, bałwan, 2. kostka przy wielkim palcu o nogi, 3. rodzaj czaru, marcinek: 1. człowiek mrukliwy, mruk, 2. szprycha u koła, 3. rodzaj gruszki, marcinka ‘rodzaj rośliny’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 879).

[opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

109. Kunegunda Kąkolewicz urodziła się w 1773 r.  Zmarła[118] 30 listopada 1833 r. w Chwałkowie

Kościelnym. Żyła 60 lat.

 

111. Elżbieta za męża Janiszewska urodziła się w 1773 r. Zmarła[119] 11 marca 1863 r. w Gostyniu. Żyła 90 lat.

 

112. Jan Grocholski urodził się w 1789 r. Był pasterzem zwierząt w majątku dworskim. Wziął ślub z Katarzyną urodzoną w 1786 r. Mieli jedno dziecko: syna Wawrzyńca (Laurentego). Ona zmarła[120] 12 grudnia 1831 r. w Gaworku parafia Kunowo. Po śmierci Katarzyny, 26 lutego 1832 r. Jan wziął  w Kunowie ślub z Marianną Wyrwiną, wdową z Malachowa, urodzoną w 1792 r. W 1832 r. mieszkali w Gaworku, w 1834 r. mieszkali w Gaju parafia Kunowo, natomiast w 1840 r. mieszkali w Malachowie (obecnie Małachowie). Jan Grocholski zmarł po 1840 r.

 

113. Katarzyna urodziła się w 1786 r. Zmarła 12 grudnia 1831 r. w Gaworku parafia Kunowo. Żyła 45 lat.

 

114. Antoni Landzianowski urodził się w 1797 r. jako syn Mikołaja Landzianowskiego i Marcianny, zagrodników czyli posiadaczy chałupy z kawałkiem ziemi z Brześnicy. 30 stycznia 1825 r.[121] w Gostyniu Starym wziął ślub z Marianną Wróblewską z Daleszyna urodzoną w 1799 r. Mieli troje dzieci. Mieszkali w Ostrowie i zmarli po 1825 r. a przed 1856 r.

 

115. Marianna Wróblewska urodziła się w 1799 r. Mieszkała w Daleszynie. Zmarła w Ostrowie między 1825 a 1856 r.

 

       Nazwisko Wróblewski utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Wróblewo znajdującej się w okolicach Ciechanowa, a także w b. pow.: płońskim, sierpeckim, mławskim, szamotulskim, grudziądzkim lub od nazwy osobowej Wróbel, pochodzącej od rzeczownika wróbel. Por. też Wróble, kilka wsi, w tym w b. pow. ostródzkim i ządzborskim i Wróblew, nazwa wsi w b. pow.: łęczyckim, sieradzkim, wieluńskim, sandomierskim, iłżeckim (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 18-20). Nazwa osobowa Wróblewski została odnotowana na terenie Polski już w 1394 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 704. To nazwisko odnotowuje w swej pracy M. Jaracz (Nazwiska mieszkańców Kalisza od XVI do XVIII wieku, Bydgoszcz 2001, s. 413): bap. Helenam Honesti Martini Wroblewski et Catharinae leg. con. de Kalisz Braxatoris 1721, Bartholomaeus Wroblewski 1749, Nobilis Elsabeth Wroblewska 1751, Generosa Domina Dorothea Wroblewska 1754, Generosus Bartholomaeus Wroblewski 1754, bap. Bartholomaeum famati Matthaei et Hedvigis Wroblewskich 1764. Przytaczają je także B. Mossakowska w pracy Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego (Gdańsk 1993, s. 32): Oswaldo Wroblewsky 1652, L. Dacewicz w Antroponimii Białegostoku w XVII-XVIII wieku (Białystok 2001, s. 260): Joannes Wroblewski 1740, Laboriosis Andrea Wroblewski 1746, Norberto Wroblewski 1744, Jan Wroblewski Kucharz Stary z Maryanną Zoną 1771-1772

[opracowała dr Alina Naruszewicz-Duchlińska]

 

 

    116. Jakub Spychała urodził się w 1764 r. w Staniewie. Około roku 1793 zawarł w Koźminie ślub z Rozalią. Mieli ośmioro dzieci. Jest zapisany przy aktach chrztu dzieci kolejno jako: służący, właściciel chałupy w latach 1796 – 98, później pracownik folwarku. Być może zubożał na skutek jakiejś klęski i musiał podjąć pracę w folwarku. Zmarł w 1829 r. w Staniewie.

 

   117. Rozalia urodziła się w 1761 r. w Staniewie. Zmarła 27 maja 1842 r. we Wrotkowie parafia      Mokronos.

 

   118. Piotr Urbaniak urodził się ok. 1790 r. w Orlej? Około 1809 r. zawarł w Koźminie ślub z Petronelą Grzelak. Mieli jedenaścioro dzieci. Od 1810 do 1817 r. mieszkali w Orlej, a później kolejno w Staniewie,  Czarnym Sadzie i Lipowcu. Jest zapisany w aktach chrztu jego dzieci kolejno jako: pasterz wołów, fornal, rataj. Pracował na folwarku. Miał dom z kawałkiem ziemi.

 

      119. Petronela Grzelak urodziła się ok. 1790 r. w Orlej?

 

      126. Piotr Cierniak urodził się[122] 27 czerwca 1794 r. w Brześnicy jako syn Franciszka i Marianny półkmieci czyli gospodarzy na połowie łana. 25 lutego 1816 r.[123] zawarł w Dolsku ślub z                                                         Katarzyną  Janecką. Mieli cztery córki. Piotr był właścicielem pół łanowego gospodarstwa. Katarzyna zmarła[124] 4 marca 1831 r. w Brześnicy a po jej śmierci 8 stycznia 1832 r.[125] w Dolsku Piotr zawarł ślub z wdową Łucją Wasilewską urodzoną w 1802 r. Miał z nią córkę. Mieszkali w Brześnicy i później w Studziannej. Łucja zmarła[126] 28 października 1853 r. w Studziannej a Piotr zmarł [127]25 stycznia 1868 r. w Studziannej. Żył 72 lata.

 

127. Katarzyna Janecka urodziła się w 1801 r. w Brześnicy? Zmarła[128] w 4 marca 1831 r. w Brześnicy. Żyła 30 lat.

 

 

Pokolenie ósme

 

228. Mikołaj Landzianowski urodził się ok. 1770 r. Był zagrodnikiem czyli posiadaczem chałupy z kawałkiem ziemi w Brześnicy. Ok. 1796 r. wziął ślub z Marcjanną z Ostrowa urodzoną ok. 1770 r. Mieli syna Antoniego. Mieszkali w Ostrowie.

 

229. Marcjanna urodziła się ok. 1770 r. Mieszkała w Ostrowie.

 

252. Franciszek urodził się ok. 1770 r. Był właścicielem gospodarstwa pół łanowego w Koszkowie gmina Gostyń. 24 lipca 1796 r.[129] pojął za żonę wdowę Mariannę z Brześnicy urodzoną w 1761 r. Mieli dwóch synów. Mieszkali w Brześnicy. Zmarł po 1836 r. bo wtedy zapisany jest jako żyjący w dokumentach uwłaszczenia wsi Brześnica[130].

 

       253. Marianna żona Franciszka. Urodzona w 1761 r. Gdy wychodziła za mąż za Franciszka była wdową.

 

Pokolenie dziewiąte

 

  504. Marianna Cierniaczka urodziła się ok. 1748 r. Była żoną właściciela gospodarstwa pół łanowego w Brześnicy. Mieli syna Franciszka. Zmarła[131] 3 lutego 1841 r. w Studziannej. Żyła 93 lata.